Monday, November 16, 2015

The Big Red Apples

นักจิตวิทยาท่านหนึ่ง ต้องการศึกษาผลกระทบการเลี้ยงดูของพ่อแม่ที่มีต่อลูกว่าเป็นอย่างไร
เขาจึงขอให้อาสาสมัครที่ประสบความสำเร็จในชีวิต 50 คน และนักโทษในเรือนจำอีก 50 คน เขียนจดหมายเล่าถึงผลการเลี้ยงดูของพ่อแม่ที่มีต่อพวกเขา

ในจำนวนจดหมาย 100 ฉบับ มีจดหมาย 2 ฉบับ ที่ทำให้เขายากลืมเลือน เพราะทั้ง 2 ฉบับ ต่างก็พูดถึงการแย่งแอปเปิลเหมือนกัน
ฉบับหนึ่งมาจากชายหนุ่มเจ้าของบริษัท อีกฉบับหนึ่งเป็นของนักโทษหญิง

และนี่ก็คือข้อความที่อยู่ในจดหมายของนักโทษหญิงคนนั้น

ตอนที่ฉันเป็นเด็ก วันหนึ่งคุณแม่ซื้อแอปเปิลทั้งเขียวและแดงหลายลูกมาจากตลาด
ฉันเห็นแอปเปิลสีแดงลูกใหญ่ลูกนั้นก็หมายมั่นอยากจะได้
ตอนที่คุณแม่วางแอปเปิลไว้บนโต๊ะก็ได้ถามฉันและน้องชายว่า
“เอ้าเด็กๆอยากได้ลูกไหนจ๊ะ?”
ฉันกำลังจะพูด แต่ไม่ทันน้องชายเสียแล้ว
“ผมจะเอาลูกใหญ่สีแดงๆ”
เมื่อแม่ได้ฟัง ก็ถมึงตาใส่น้องชายทันทีพร้อมกับตำหนิว่า
“ลูกต้องรู้จักแบ่งปันคนอื่น จะกินอะไรก็หัดคิดถึงคนอื่นบ้าง เป็นเด็กเป็นเล็กไม่มีน้ำใจเลย ทำไมเห็นแก่ตัวอย่างนี้นะ?”
ฉันรู้ในทันทีว่าน้องชายพลาดเสียแล้ว ฉันจึงเปลี่ยนใจทั้งๆ ที่ยังอยากได้แอปเปิลลูกใหญ่นั้นอยู่
“แม่คะ หนูขอลูกเล็กลูกนี้นะคะ ลูกใหญ่สีแดงแม่ให้น้องเถอะค่ะ!”
พอแม่ฟังฉันพูดจบก็ยิ้มดีใจ แม่หอมแก้มฉันหนึ่งทีและก็นำแอปเปิลลูกใหญ่ลูกนั้นให้ฉัน
ท่ามกลางสายตาละห้อยของน้องชายที่มองมา
ฉันได้ในสิ่งที่ฉันต้องการ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉันเริ่มโกหก
ฉันเริ่มตบตีเพื่อนๆ ขโมย ฉกชิงเพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ฉันต้อการ จนถึงวันนี้ วันที่ฉันต้องติดคุก

ส่วนข้อความของชายเจ้าของกิจการนั้น มีดังต่อไปนี้
ตอนที่ผมเป็นเด็ก แม่ได้นำแอปเปิลหลายลูกออกมาจากถุงที่แม่เพิ่งซื้อมา
มีทั้งแอปเปิลเขียวและแอปเปิลแดงและลูกใหญ่เล็กไม่เหมือนกัน ผมและน้องๆ พาแย่งกันเอาลูกใหญ่
แม่หยิบแอปเปิลลูกใหญ่แล้วบอกกับพวกเราว่า
“แอปเปิลลูกนี้ลูกใหญ่สุด สีแดงสุดและอร่อยที่สุด ในเมื่อลูกๆ ของแม่ต่างก็ต้องการ
เอาอย่างนี้ดีไหม เรามาแข่งกัน แม่แบ่งหญ้าที่สนามไว้เป็นสามส่วน
ให้ลูกแข่งกันตัดหญ้า ใครทำได้สวยและเรียบร้อยคนนั้นจะได้เป็นเจ้าของแอปเปิลลูกนี้!”

ผลปรากฏว่าผมเป็นคนชนะ ผมจึงได้ครอบครองแอปเปิลลูกใหญู่ลูกนั้น
ผมรู้สึกขอบคุณแม่เสมอมา เพราะแม่สอนให้ผมเข้าใจว่า “เมื่ออยากได้สิ่งที่ดีที่สุดก็ต้องลงมือทำให้ดีที่สุด”
...............................
พ่อแม่คือครูคนแรกของลูก และบ้านก็คือโรงเรียนหลังแรกของลูกเช่นกัน
การกระทำของพ่อแม่นั่นเองที่สอนให้ลูกหัดเป็นคนพูดโกหกหรือลงแรงทำจริง!

ทีมา https://www.facebook.com/NusonBooks/photos/a.286417594859673.1073741828.286409091527190/469518063216291/?type=3

No comments:

Post a Comment