ไม่ใช่แค่เวลายี่สิบปีที่หายไป

"แม่ก็แค่อยากให้เราได้ทำอะไรตามวัยแค่นั้นเอง เดี๋ยวเวลาผ่านไป เราก็ย้อนกลับมาไม่ได้แล้วนะ"

ช่วงนี้หมอได้ดูซีรีส์เกาหลีเรื่องหนึ่งชื่อเรื่องว่า Second time twenty years olds again

เรื่องของผู้หญิงวัยใกล้สี่สิบ ที่เพิ่งได้คิดว่าเธอได้ปล่อยให้เวลายี่สิบปีในชีวิตให้ผ่านไปกับการดูแลสามี เลี้ยงลูก ทำแต่งานบ้าน ทั้งที่เมื่อตอนเธอเป็นสาวน้อยวัยยี่สิบ เธอก็มีความหวังและความฝัน

เพราะมีลูกเร็วเกินไปโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอจึงต้องกลายเป็นแม่บ้านตั้งแต่ยังสาว ความมั่นใจของเธอหมดไปกับการทำงานบ้าน เลี้ยงลูก เธอไม่มีความสุขเท่าไหร่ ลูกชายก็ไม่เคารพเธอ มองว่าเธอไม่มีความสามารถ ลูกชายเกรงใจพ่อแต่ไม่เคยกลัวแม่ ส่วนสามีก็มองว่าเธอเป็นคนน่าเบื่อ

จนวันหนึ่งเมื่อสามีขอแยกทางด้วยสาเหตุที่ไม่ชัดเจนนัก ในช่วงเวลาสามเดือนก่อนที่จะหย่าขาดกันตามกฏหมาย เธอจึงตกลงใจที่จะตามหาช่วงเวลาและความฝันที่หายไป ด้วยการตัดสินใจไปเริ่มเรียนในมหาวิทยาลัยอีกครั้ง

แต่เรื่องวุ่นๆก็เกิดขึ้น เพราะลูกชายตัวดีก็เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน ไม่นับเพื่อนเก่าที่แอบชอบเธอมานานตั้งแต่เรียนมัธยม ก็ดันมาเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยนี้ด้วย

เรื่องราวดีๆที่น่าประทับใจจึงเกิดขึ้น เป็นซีรีส์อีกเรื่องที่หมอคิดว่าคุ้มค่ากับการเสียเวลาดู

หลังจากที่ได้ดูก็ทำให้คิดถึงคำพูดตอนหนึ่งในหนังสือเจ้าชายน้อย

All grown-ups were once children... but only few of them remember it.

ผู้ใหญ่ทุกคนครั้งหนึ่งก็เคยเป็นเด็กมาก่อน แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะจำได้ถึงความรู้สึกเมื่อครั้งยังเป็นเด็กนั้น

การเติบโตเป็นผู้ใหญ่ไม่ใช่ปัญหา การลืมความเป็นเด็กต่างหากที่เป็นปัญหา

บ่อยครั้งที่ผู้ใหญ่อย่างเราๆ ลืมความรู้สึกเมื่อยังเป็นเด็ก

เมื่อตอนที่ยังเล็กๆ เรามีความสุขกับสิ่งง่ายๆ อยู่กับปัจจุบัน ไม่ต้องพะวงถึงอดีต หรือกังวลกับอนาคต แต่เมื่อเป็นผู้ใหญ่ที่มีหน้าที่ความรับผิดชอบที่มากขึ้น ทำให้ต้องคิดมากถึงชีวิตในอนาคต หมกมุ่นกับการทำงาน เพื่ออะไรหลายๆอย่างที่คิดว่าคงจะดี ลึกๆก็มีความหวังว่า สิ่งที่ทำจะทำให้มีความสุขในระยะยาว

แต่จริงๆแล้วชีวิตคนเราไม่ได้ยืนยาวนัก กว่าจะผ่านพ้นความเคร่งเครียดของการเป็นผู้ใหญ่จนพบความสุขในบั้นปลาย ก็ทำให้เหน็ดเหนื่อยทั้งกายและใจ

บางครั้งก็อาจจะจำเป็นที่ผู้ใหญ่ก็ควรจะมีความทรงจำเมื่อครั้งยังเป็นเด็กและนำมาใช้เมื่อจำเป็น ทำอะไรเหมือนเด็กๆบ้าง แบบที่ไม่ต้องคิดอะไรให้มาก มีความสุขกับสิ่งง่ายๆ เหมือนที่เด็กๆเป็น

การใช้ชีวิตที่เคร่งเครียด โดยมีแต่ความคิด ใช้เหตุผลแบบผู้ใหญ่ แต่ลืมใช้หัวใจและความรู้สึก ทำให้ผู้ใหญ่อย่างเราๆ แทนที่จะมีความสุข กลายเป็นความทุกข์เพราะความเคร่งเครียดที่ไม่ได้ตั้งใจ พอคิดได้อีกที ก็อาจจะสายไปเสียแล้ว

นอกจากนั้น ผู้ใหญ่บางคนก็พยายามยัดเยียดความเป็นผู้ใหญ่ให้กับเด็ก

หรือแม้ว่ากรณีที่ความจำเป็นบางครั้งทำให้เด็กๆบางคนไม่ได้ใช่ช่วงเวลาในวัยเด็กอย่างที่ควรจะเป็น (เช่น นางเอกของซีรีส์เรื่องที่หมอพูดถึง)

สังคมปัจจุบันที่เด็กๆหลายคนต้องเคร่งเครียดจากการเรียนพิเศษ เพื่อที่จะสอบเข้าเรียนในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยที่ดี มีอาชีพที่ดีในอนาคต ทำให้เด็กในยุคนี้บางคนไม่เคยได้ใช้ชีวิตของการเป็นเด็กแบบที่ควรเป็น ทั้งที่ความทรงจำดีๆเวลาที่เป็นเด็กนั้น หลายๆครั้งก็เป็นเหมือนขุมพลังที่เมื่อมองย้อนกลับมา ก็ทำให้มีกำลังใจที่จะใช้ชีวิตต่อไป

ก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดาย

เวลาที่ผ่านพ้นไป เราย้อนกลับไปไม่ได้ มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ

ที่มา https://www.facebook.com/kendekthai/photos/a.468916916480833.98758.468898189816039/976678745704645/