แม่

พระคุณแม่ เริ่มแต่ ปฏิสนธิ์     แม่จะทน อุ้มท้อง เหมือนครองไข้
จะลุกนั่ง ไม่ถนัด อึดอัดใจ     จนลูกได้ ย่างเข้า เก้าเดือนปลาย
แม่เจ็บปวด รวดร้าว ถึงคราวคลอด     เจ็บตลอด กายา น่าใจหาย
ต้องล้มหมอน นอนซม ระทมกาย     เสี่ยงความตาย แต่ละครั้ง หลั่วเลือดนอง
ถึงคราวคลอด ออกมา เป็นทารก     แม่กอดกก กล่อมไกว มิให้หมอง
ป้อนข้าวน้ำ นมสรรพ ประคับประครอง     ริ้นยุงป้อง ปัดให้ มิไต่ตอม
ยามลูกป่วย ช่วยรักษา ป้อนยาหยูก     ความรักลูก ยิ่งชีวิต จิตถนอม
อดหลับอด นอนค่อนรุ่ง ยุงมันตอม     เพราะแม่พร้อม ใจพลี ชีวิตตน
สอนลูกน้อย ยืนนั่ง เดินตั้งไข่     สอนลูกให้ มีสำเนียง เสียงเรียกขาน
เสียงพ่อจ๊ะ แม่จ๋า น่าชื่นบาน     ลูกคืบคลาน เดินวิ่ง ยิ่งยินดี
หมั่นอบรม บ่มนิสัย แต่วัยย่อม        ให้เพรียบพร้อม มารยาท เสริมศักดิ์ศรี
ลูกดื้อดึง ถือทิฐิ ไม่เข้าที     ถึงเฆี่ยนตี ท่านก็ยัง หลั่งน้ำตา
ลูกได้ดี ท่านนี้ พลอยมีสุข     ลูกมีทุกข์ ใจเพียร คอยเยียนเยี่ยม
ลูกมียาก เข็ญใจ ใครจะเทียม     ท่านพลอยเตรียม ตรอมเข็ญ เป็นทุกข์ตาม
แม้ลูกตน ชั่วช้า สารพัด     สังคมตัด สะบั้น พากันหยาม
ท่านก็รู้ อยู่ว่า ลูกข้าทราม     แต่ด้วยความ อาลัย ตัดไม่ลง
รักใดไหน จะเท่า แม่รักลูก     เฝ้าพันผูก ห่วงใย ใจพะวง
อันรักอื่น หมื่นแสน แม้นมั่นคง     ไม่ดำรง จิรัง ดังแม่รัก

ที่มา หนังสือพระคุณแม่