3 types of kids

ยิ่งโต ความสุข ความอยากเรียนรู้ หายไปทุกที......

เลี้ยงลูกมาแบบที่คุณหมอสอนโพสต์ก่อน เล่นเต็มที่
เสริมวิชาการตามธรรมชาติ ลูกกระตือรือร้น ชอบเรียนรู้

เข้ารร.ยิ่งโต แววตาความสุข ความกระตือรือร้น หายไปเรื่อยๆ
กลายเป็นดีใจปิดเทอม ดีใจวันศุกร์ วันจันทร์อีกแล้วเหรอ
เรียนไปตามหน้าที่ เมื่อก่อน ไม่ใช่แบบนี้ !!!

ยังไงเราก็ต้องอยู่กับระบบนี้ เสียดายสิ่งที่สะสมมาอย่างดี
อยากให้ลูกมีความสุขกับระบบการศึกษาแบบไทยๆ
มีเป้าหมาย กระตือรือร้น รู้ว่าตัวเองชอบอะไร
ทำยังไงดีคะ คุณหมอ ??
.

.
การอยู่ในระบบการศึกษาไทยได้อย่างมีความสุข
และไม่ถูกเด็ดปีกไปก่อน
พ่อแม่ต้องรู้ธรรมชาติลูกตัวเอง
ต้องมีใจหนักแน่น รู้เป้าหมายตัวเองชัด
และหมอขอแนะนำวิธีการช่วยลูก ให้อยู่ในโรงเรียน
ภายใต้ภาวะที่เราคิดว่าไม่เหมาะในการพัฒนาเด็ก !!
ช่วยพัฒนาเด็ก และให้เด็กอยู่ได้อย่างมีความสุข ในแบบที่เค้าควรจะเป็นนะคะ <3
.
1. ธรรมชาติของเด็ก มีผลกับความสุขที่ รร.
เด็กไม่ได้ผิด ผิดที่ระบบการวัดผล !!
เด็กทุกคนมีธรรมชาติที่แตกต่างกัน เขามีเอกลักษณ์ในตัว
ทุกคนในโลกนี้ มีสิ่งดีๆติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด
ธรรมชาติตั้งใจให้สิ่งหลากหลายเหล่านั้นมา เพื่อพัฒนาโลก

ลองคิดดูว่า
ถ้าทุกคนได้รับคุณสมบัติมาเหมือนกันทุกประการสิคะ
เราจะพัฒนาชาติ หรือพัฒนาโลกให้ก้าวหน้าได้ยังไง
แต่ตอนนี้ เรากำลังพยายาม เอาทุกคนมาลงบล็อก หล่อออกไปให้ทุกคนเป็นแบบเดียวกัน !!
.
บทเรียนจาก Napoleon Hill
ผู้เขียนหนังสือ “ศาสตร์แห่งความสำเร็จ” ฉบับสมบูรณ์ที่สุดของโลก !!
ศึกษาคุณสมบัติของคนสำเร็จระดับสูงของโลก ที่มีเหมือนกันออกมาสอนคน
สอนให้ ดึงเอาคุณสมบัติดีๆ ของแต่ละคนมาทำงานร่วมกัน
สอนให้ตัดทัศนคติที่เหนี่ยวรั้งความสำเร็จ ของเรา นั่นคือ
“การแข่งขัน เปรียบเทียบ”
ซึ่งเป็นทางที่เรากำลังฝังทัศนคติที่ผิด
ให้กับเด็กของเรามากขึ้นทุกวัน !!
.
เด็กกลุ่มที่ 1 เด็กที่มีธรรมชาติ ตรงกับระบบวัดผลในโรงเรียน
ชอบวิชาการ สนุกกับการอ่าน “หนังสือเรียน”
เด็กกลุ่มนี้ จะรู้สึกว่า เราเก่ง เรามีความสามารถ
ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องดี
แต่อีกแง่มุมหนึ่ง สิ่งที่ต้องพึงระวังและต้องให้เด็กได้คิดอยู่เสมอ
สิ่งที่ลูกเก่งอยู่ในขณะนี้ คือความสามารถด้านเดียว
ลูกอาจจำเนื้อหาเก่ง อ่านหนังสือเก่ง หรือทำข้อสอบเก่ง
.
Napoleon Hill เขียนบอกพ่อแม่ให้สอนเด็กๆว่า...
จงสอนเด็กว่า โรงเรียนทุกแห่งและตำราทุกเล่ม
คือเครื่องมือที่อาจจะมีประโยชน์
ในการพัฒนา “ความคิด” ของพวกเขา
แต่โรงเรียนเดียวที่มีคุณค่าอย่างแท้จริง คือ
"มหาวิทยาลัยแห่งชีวิต"
ที่ซึ่งเรา ได้รับสิทธิพิเศษในการเรียนรู้จาก “ประสบการณ์” <3
.
Dr.Hillกล่าวว่า..สิ่งสำคัญของการศึกษา ไม่ใช่ความรู้ที่มากมาย ))
มนุษย์ไม่ได้ประสบความสำเร็จ "แค่จากสิ่งที่เขารู้"
แต่มนุษย์จะประสบความสำเร็จหรือได้รับค่าตอบแทน
"จากการที่เขา (( ลงมือทำ )) จากสิ่งที่เขารู้"
สิ่งที่ Dr.Hillสอน คือคำพูดที่เรามักได้ยินเพื่อเตือนใจ เสมอว่า
เรียนเก่ง เกรดดี ไม่ได้การันตี ความสำเร็จ !!
.
<3 เพราะฉะนั้น พ่อแม่ต้องเปิดโอกาสเด็ก
ให้ได้เรียนรู้จากประสบการณ์
เรียนรู้จากการลงมือทำในชีวิตจริงเยอะๆ แทนการ ทุ่มเทเวลา
ฝึกแต่ในกระดาษ เรียนรู้แค่ในห้องสี่เหลี่ยม <3
.
สิ่งที่อาจเกิดขึ้นได้กับเด็กเก่งในโรงเรียนคือ เชี่ยวชาญในการ"เรียนรู้วิธีคิดของคนอื่น"
เขาเคยชินกับระบบที่ต้องทำให้ถูกมากที่สุด
คนตอบถูก ไม่ผิดเลย ได้คะแนนเยอะ คือคนเก่ง

(แต่ในชีวิตจริง เป็นไปไม่ได้ ที่เราจะทำได้ถูกไปซะหมด
และความผิดพลาดนี่แหละ ที่จะเป็นบันไดให้เราเรียนรู้และพัฒนาขึ้น)

ระบบอาจหล่อหลอมให้เด็กกลุ่มนี้ จริงๆคือ เด็กที่อยู่ในระบบการศึกษาแบบนี้
กลัว ไม่กล้าคิด หรือลองทำสิ่งใหม่ๆ
และอาจติดกรอบ ชิน ในการเรียนรู้ ทำตามวิธีคิดของคนอื่น

แต่ในชีวิตจริง ต้องการคนคิดนอกกรอบ แตกต่าง สร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ !!
.
ในด้านการเรียน เด็กเก่ง อาจถูกคาดหวังจากพ่อแม่ จากสังคม
ให้เรียนคณะกระแสนิยม ซึ่งพอมาถึงช่วงเวลาของการทำงาน การใช้ชีวิตจริงๆ
อาจไม่เหมาะกับ วิถีชีวิต life style ที่แต่ละคนชอบแตกต่างกัน
ทำให้เขาไม่ได้ใช้ศักยภาพที่แท้จริงที่เขารัก เขาถนัด
และความสุขถูกกระทบ จากวิถีชีวิตที่ไม่เป็นอย่างที่ตัวเองฝัน
ใช้ชีวิตตามความคาดหวังของคนอื่น พ่อแม่ กระแสสังคม
และลึกๆแล้ว มนุษย์ทุกคนจะยังไม่มีความสุข หรือได้รับการเติมเต็มอย่างแท้จริง
ถ้าเขายังหาสิ่งที่รักไม่เจอ หรือไม่ได้ลงมือทำในสิ่งที่เขารัก <3 <3
.
หรือที่หมอเคยเขียน หมอเคยคุยกับหมอวิแบบขำๆ กันว่า
ตอนเป็นเด็ก เราคิดว่า เราทำหน้าที่ได้ดีมาตลอด
เรียนดี สอบได้ จบการศึกษา สารภาพว่า..เราเคยคิดกันว่า
นี่คือ ประสบความสำเร็จแล้ว ))) :)
.
เมื่อตื่นจากฝัน เราพบว่า มันเป็นเพียงแค่ การเริ่มต้นของชีวิต
มันเป็นแค่ 1 ด้านของชีวิต “สำเร็จในรั้วสถานศึกษา”
ยังมีด้านอื่นๆ ในชีวิตจริง เช่น การงาน ความสัมพันธ์ สุขภาพ
การเงิน จิตใจ อารมณ์ ทักษะความสำเร็จและด้านจิตวิญญาณ (spiritual)
ที่เราต้องเรียนรู้ พัฒนา เพราะถ้าเรามีปัญหาหรือไม่ได้พัฒนาด้านไหน
ปัญหานั้นจะเชื่อมโยงเกี่ยวเนื่องกับชีวิตเราไปหมด !!
ขาดสมดุล ไม่ประสบความสำเร็จ อาจกระทบกับความสุขในชีวิต
.
การพัฒนาเด็กกลุ่มนี้ คือ แนะนำเขาว่า
ลูกทำได้ดีเรื่องนี้ แม่ชื่นชมและดีใจไปกับลูก แต่นี่ไม่ใช่ทั้งหมดในชีวิตเรา
มีสิ่งสำคัญมากๆ ที่ลูกควรพัฒนาเพิ่ม
นอกจากหาจุดเด่นด้านอื่นๆของลูกที่โรงเรียนไม่ได้วัด และพัฒนาให้ชัดขึ้นแล้ว
คือ ต้องแบ่งเวลาพัฒนาทักษะที่จำเป็นในชีวิตด้านอื่นๆ ซึ่งในชีวิตจริงๆ ต้องใช้ด้วย !!
เช่น ทักษะชีวิต ทักษะเอาตัวรอด ทักษะความสำเร็จ ทักษะในยุคศตวรรษที่ 21
ทักษะการเป็นเจ้านายอารมณ์ ทักษะการเงิน สุขภาพ ความสัมพันธ์ จิตวิญญาณ (spiritual)
เรื่องเหล่านี้สำคัญกับชีวิตมาก ได้ใช้แน่ๆ
รร.ไม่ได้สอน พ่อแม่ต้องสอนเอง !!
จากประสบการณ์ การจัดแบ่งเวลาเพื่อให้ลูกได้ฝึกฝนพัฒนาตนเองด้านต่างๆ ของหมอกับลูก
ตั้งแต่เล็กๆ ค่อยเป็นค่อยไป จนลูกมีทักษะเหล่านี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ต้องใช้เวลามากเช่นกัน <3 <3
.
เด็กกลุ่มที่ 2 อาจมีคุณสมบัติเด่นเรื่องอื่น
แต่เมื่อไม่ได้รับการส่งเสริม หรือเจอเครื่องตัด ทริม
คุณสมบัติเหล่านั้น ออกไป
ให้เด็กทุกคนออกมาเหมือนกันหมด
เด็กจะใช้ความพยายามเพื่อให้ตัวเองเก่งเรื่องที่รร.วัด
ใช้เวลามากขึ้น เพื่อให้ตัวเองมีความรู้เยอะขึ้น จำเก่งขึ้น ทำข้อสอบได้ดีขึ้น
อาจด้วยการเรียนพิเศษเยอะขึ้น หรือพยายามอ่านและใช้เวลากับการเรียนมากกว่าอีกกลุ่ม
ศักยภาพมนุษย์ ไม่ว่าเราใช้เวลากับเรื่องไหนมาก เราก็จะเก่งเรื่องนั้นมากขึ้นเป็นธรรมดา :)
.
เด็กกลุ่มนี้ หมอมองว่า ข้อดีที่เกิดขึ้น คือ เขาจะได้พัฒนาความมุ่งมั่น
ความอดทน ความขยัน ความมีวินัยในตัว
โอกาสดีที่เกิดขึ้นกับเด็กกลุ่มนี้ได้ คือ การมี growth mindset ที่หมอเคยโพสต์ไป
คือ รู้สึกว่าเราเก่งขึ้นได้ เราพัฒนาได้ ถ้าเรามุ่งมั่นตั้งใจ ไม่มีเรื่องอะไรที่เราทำไม่ได้ !!
ซึ่งคุณสมบัตินี้ จะติดตัวและสามารถไปใช้กับเรื่องอื่นในชีวิตที่นอกเหนือจากการเรียน
อันนี้ หมอพูดจากประสบการณ์ตัวเองนะคะเพราะหมอคิดว่า ตัวเองก็เป็นเด็กในกลุ่มนี้ :) :)
ที่ใช้การเรียนพัฒนาตัวเอง จนมี growth mindset ไปใช้กับด้านอื่นๆของชีวิตด้วย <3
.
เด็กกลุ่มนี้ ถ้าอยู่ในช่วงที่เขาพัฒนาตัวเอง
เขาจะรู้สึกยากลำบากเล็กน้อยจนไปถึงมาก ขึ้นกับความถนัดตามที่รร.วัดมากน้อย
ในตอนที่เรียน “ความเชื่อมั่นในศักยภาพของตนเอง”
อาจถูกกระทบทำให้รู้สึกว่า เราเป็นคนไม่เก่ง
เพราะเขาต้องใช้ความพยายามมากเหลือเกินและตอนนี้
ก็ยังไม่สัมฤทธิ์ผล
ถ้าไม่ได้รับการเสริมสร้างถูกวิธี ไม่ได้รับการพัฒนาต่อ
เด็กส่วนหนึ่ง จะถูกเด็ดปีกให้อยู่อย่างหมดพลัง
ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ด้วยความที่รู้สึกว่า เราไม่เก่ง เราได้แค่นี้
ทั้งที่จริง ไม่ใช่ !! มนุษย์ทุกคนมีความสามารถ
ทุกคนมี “ของ” ดีๆในตัว ที่เอามาใช้ให้เกิดประโยชน์กับโลกใบนี้ได้ <3 <3
.
เด็กกลุ่มนี้ ถ้าเด็กถูกตัด ถูกทริมปีกออกแล้ว
และเขาสามารถพัฒนาตัวเองให้อยู่ในกลุ่มคล้ายกับกลุ่มแรก
ต่างกันที่ ต้องใช้ความพยายามมากกว่า
การพัฒนาก็คล้ายกับกลุ่มแรก
แต่พ่อแม่ ต้องย้ำให้ลูกรู้ชัดว่า..
การเรียนที่รร.เป็นแค่ส่วนหนึ่งในชีวิต
เราไม่จำเป็นต้องไปฝังจิต ฝังใจ ทุ่มเท จนหมดเวลาไปกับสิ่งนี้มากเกินไป
เกรด ลำดับที่ ไม่ได้การันตีว่า คนจะประสบความสำเร็จ
ชีวิตจริง ต้องการทักษะหลายอย่างกว่านั้น
สิ่งดีๆ ที่ลูกมีในตัว มีเยอะแยะ
หาสิ่งที่ลูกรัก ลูกถนัด พัฒนามันให้ชัดขึ้น
เด็กจะเริ่มเกิดความเชื่อมั่นในตนเอง
เกิดความเคารพนับถือตัวเอง
รู้สึกภาคภูมิใจในตัวเอง และนำคุณสมบัติภายในนี้ไปพัฒนาตัวเองได้ต่อ ไม่ว่าด้านไหน
และสนับสนุนให้ลูกได้พัฒนาทักษะต่างๆที่จำเป็น ที่ชีวิตจริงต้องใช้ !!
.
เด็กกลุ่มที่ 3 การวัดในแบบรร.ไม่ใช่ทางของเขาเลย
เขามีจุดเด่นด้านอื่นๆ ที่รร.ไม่ได้วัด
ถ้าพ่อแม่เด็กกลุ่มนี้ ปล่อยเขาไว้ตามระบบ
เด็กกลุ่มนี้ จะไม่มีความสุขในโรงเรียนมากที่สุด
เขาจะถูกให้ความสำคัญเป็นอันดับหลัง
ถูกจัดไว้ในตำแหน่งท้ายๆ
ระบบจะตอกย้ำ เขาเสมอว่า..เขาไม่เก่ง ไม่มีความสามารถ
ไม่มีความสำคัญ !!
ธรรมชาติมนุษย์ ต้องการการยอมรับ เราทุกคนต้องการเป็นคนสำคัญ
พ่อแม่ติดปีก อ่านในหนังสือแล้วนะคะ นี่คือบันไดสำคัญในการพัฒนาเด็ก <3
ระบบกำลังทำลายคนสำคัญกลุ่มใหญ่ ที่มีสิ่งดีๆในตัว
ด้วยความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเด็กเหล่านี้...
.
พ่อแม่สามารถช่วยเขาพัฒนา
ด้วยการย้ำกับเขาเสมอว่า เขามีดีหลากหลายอย่างในตัว
ด้วยหลักคิดที่ 17-22สิ่งที่เด่นของหลักคิดเหล่านี้ คือ
การ ไฮไลท์สิ่งดีของลูกให้เด่นขึ้น ให้เด็กๆเชื่อว่า “ฉันทำได้”
และหลักคิดเรื่อง self esteem สิ่งสำคัญที่พ่อแม่ต้องทำให้ได้ !!
.
=> การวัดในรร.เป็นแค่ด้านหนึ่ง ซึ่งไม่ตรงกับด้านที่ลูกมี
และยกตัวอย่าง คนที่ไม่ได้เก่ง ไม่ได้เกรดดี ในรร.
แต่ประสบความสำเร็จได้ในโลกของความเป็นจริง
ลูกเอง แม่ก็เชื่อว่า ลูกก็ทำได้เช่นกัน <3 <3
อย่าปล่อยให้โรงเรียนหรือระบบการศึกษา เด็ดปีกลูกๆของเรานะคะ <3

=> พ่อแม่เอาตัวเองให้ชัด เป้าหมายเราคืออะไร
ความสุขของพ่อแม่ มักถูกกระทบ
เมื่อเรารู้สึกว่า เป็นทางที่ไม่ใช่ แต่เราต้องทำ !!
.
หากเรารู้ว่า ระบบการศึกษามีปัญหา
เราก็จงสนใจ ให้ความสำคัญกับระบบที่มาวัดลูกให้น้อยลง
รู้ตัวเสมอว่า เรากำลังมุ่งหน้าไปทางไหน
.
เริ่มต้นด้วยการแสดงให้ลูกรู้ ทั้งคำพูด สีหน้า ท่าทาง
ว่าคุณค่าที่แม่ให้ ไม่ใช่เรื่องเกรด ลำดับที่ คะแนน การสอบแข่งขัน
ชื่นชมคุณสมบัติดีๆด้านอื่นๆ ของลูก ชื่นชมจุดเด่น ข้อดีที่เขามีในตัว
พ่อแม่ต้องพัฒนาสายตาเรดาห์มองหา เพื่อให้มองเห็นสิ่งดีๆในตัวลูก
และไฮไลท์สิ่งนั้นให้เด่นชัดขึ้น ให้ลูกรู้สึกว่า เขามีดีในตัวมากมาย
ต้องไม่มีการเปรียบเทียบลูกกับคนอื่น
.
หรือให้ลูกใช้เวลากับการเรียนทั้งวัน มาต่อด้วยเรียนพิเศษตอนเย็น
เสาร์ อาทิตย์ก็ไม่ต้องหยุด เพราะเป้าหมาย เรื่องเรียน การสอบให้ได้ คือชีวิตทั้งหมด !!
เด็กสัมผัสได้ ว่าเราให้ความสำคัญเรื่องอะไร
.
สนับสนุนให้ลูกได้ใช้เวลาในการพัฒนาทักษะที่หลากหลาย
ทักษะที่จำเป็นที่ต้องใช้ในชีวิตจริง ได้ฝึกฝน ลงมือทำเพื่อให้เกิดประสบการณ์
แทนการใช้เวลามากๆในห้องเรียน หรือฝึกฝนแค่ในกระดาษ
.
มีคนบอกว่า..ระบบไทย ยังไงก็ต้องจำ ต้องอ่าน ต้องท่อง เพื่อให้สอบเข้าได้
หนีไม่พ้น ยังไงก็ต้องไปติว ไปเรียนพิเศษ ไม่งั้นสอบไม่ได้ เรียนไม่ทันเค้า

หมอมองว่า...สิ่งสำคัญในการพัฒนาเด็กเรื่องการเรียน
ควรพัฒนาเด็กจากภายใน เช่น สร้างคุณสมบัติรักการอ่าน
พัฒนาภาษา การค้นหาข้อมูล คงคุณสมบัติอยากเรียนรู้ของเด็กไว้ให้มากที่สุด
ให้เขาสนุกกับการเรียนรู้ ปลูกฝัง growth mindset ว่า
ไม่ว่าลูกอยากเก่ง อยากพัฒนาเรื่องไหน ลูกทำได้หมด !!
ขอให้มีความมุ่งมั่น พยายาม ไม่ล้มเลิก ลูกทำได้ทุกอย่าง ขอเพียงลูกตั้งใจ..
สร้างแรงบันดาลใจ แรงขับดันจากภายใน
ให้เด็กพยายามฝึกฝนการเรียนด้วยตนเองให้มากที่สุด
.
การอยากเรียนรู้ เป็นธรรมชาติของเด็กทุกคน
แต่พอมาเจอการเรียนที่ไม่สนุก ไม่เข้ากับสไตล์การเรียนของเรา
เช่น นั่งจด อ่านตัวหนังสือเยอะๆ ทำข้อสอบ จำเนื้อหามากมาย
ทำให้เด็กคิดว่า การเรียนคือเรื่องเหนื่อยหนัก ไม่สนุก
ติดทัศนคตินี้จนไปถึงตอนทำงาน ก็คิดว่าการทำงานคือเรื่องเหนื่อยหนัก ไม่สนุก
ซึ่งไม่จริง คนที่ได้ทำงานในสิ่งที่ตัวเองรัก
ตัวเองชอบ การทำงานเป็นเรื่องสนุกมากกกกก <3 <3
(ชีวิตคนเราจำเป็นต้องเรียนรู้เรื่องสำคัญ แต่อาจเป็นเรื่องที่เราไม่ได้ชอบ ไม่ถนัด
หมอมักให้ลูกหาวิธีการเรียนรู้เรื่องเหล่านั้นให้สนุกแบบของตัวเอง)
เมื่อมีแรงขับดันภายใน มีสิ่งต่างๆ ที่เขียนมาข้างบน
ไม่ว่าจะสอบหรือพัฒนาชีวิตด้านไหนก็ทำได้ไม่ยาก !!
.
หมอเคยให้ข้อมูล การให้เด็กเรียนพิเศษ เหมือนกับการใส่ห่วงยางให้เด็กว่ายน้ำ
อาจถึงที่หมายจริง แต่ไม่ได้ว่ายด้วยตนเอง
ลองอ่านดูในโพสต์ เลี้ยงลูกให้มีหลากหลาย app ดูนะคะ <3
.
สำหรับหมอมองว่า ติวบ้างก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าติวแบบ เอาเป็นเอาตาย
ติวตลอดเวลา จนไม่มีเวลาจะมาเรียนเอง ทบทวนเอง มาพัฒนาทักษะอย่างอื่น แบบเด็กยุคนี้
เขากำลังถูกหล่อหลอมให้เคยชินกับการ "ป้อน"
ไม่ได้พัฒนาทักษะการเรียนรู้ด้วยตนเอง
ซึ่งเป็นทักษะสำคัญมาก
เพราะมนุษย์ต้องเรียนรู้ตลอดชีวิต !!
.
พ่อแม่เอาเป้าหมายให้ชัด เปิดโอกาสให้ลูกพัฒนาทักษะหลากหลาย
ให้พื้นที่เขาในการค้นหาตัวตน สนับสนุนให้เขาเอาสิ่งที่เขารัก เขาถนัด
มาพัฒนาเป็นอาชีพ มาสร้างงานของตัวเอง <3 <3
.
ในวันที่โลกก้าวหน้า จนเราแทบจินตนาการไม่ได้ หมอเองยังไม่คิดว่า
จะได้พูดคุยกับเพื่อนในอีกซีกโลกนึงได้ง่าย ได้วีดีโอคอล เห็นหน้าคนอยู่ไกลได้แบบทุกวันนี้
แล้วยุคของลูกล่ะ งานบางอย่างอาจจะหายไป รูปแบบอาชีพ การใช้ชีวิตอาจไม่ใช่แบบที่เราคิด
.
คนที่ได้รับการฝึกฝนให้เรียนรู้โดยการคิดสร้างสรรค์ ลงมือทำ
ให้เกิดประสบการณ์ เกิดทักษะต่างๆติดตัว
เขาจะเติบโตมาในแบบที่ "สร้างงานเอง" แทนการ "หางาน"
ถ้าเขาได้ฝึกฝนทักษะที่หมอเขียนมาข้างบน เขาจะมีความคิดแตกต่าง สร้างสรรค์ มีความเป็นผู้นำ
รู้จักดึงเอาจุดเด่นของคนที่เก่งในการ "เรียนรู้วิธีคิดของคนอื่น"
มาเรียนรู้วิธีคิดของเขา และนำมาช่วยงานของเขาให้เกิดประโยชน์กับโลกได้
คนที่ได้ทำสิ่งที่ตัวเองรัก ตัวเองถนัด สิ่งแรกที่ได้รับคือความสุข
และย่อมทำได้ดีกว่าคนไม่ชอบ ไม่ถนัดแน่ๆ <3 <3
โอกาสจะประสบความสำเร็จก็ย่อมมีมากกว่า
คนที่มีทักษะในชีวิตทุกด้าน จัดสมดุลในชีวิตได้ดี ไม่ว่าโลกจะเปลี่ยนไปแค่ไหน
ถ้าพ่อแม่ได้มอบของขวัญอันล้ำค่า ติดตัวเขาไปใช้ ก็ไม่มีอะไรต้องกังวล

เรียนรู้ธรรมชาติของลูก พัฒนาเค้าไปในแบบที่เค้าเป็น
สัญญานะ เรา..จะไม่เด็ดปีกลูก

ด้วยความรัก
หมอภา/Jeerapa prapaspong