ขนนกแสนสวย
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีนกแสนสวยตัวหนึ่ง
มีขนสวยงามมาก มีคนอยากได้ไว้ครอบครองเป็นจำนวนมาก
แต่ไม่เคยมีชาวบ้านคนไหนจับนกตัวนั้นได้เลย
อยู่มาวันหนึ่งเจ้านกแสนสวย มองเห็นนายพรานนั่งกินถั่วอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ใต้ต้นไม้ที่ตนเองอาศัยอยู่
ด้วยความอยากที่กินถั่ว นกตัวนั้นบินลงไปขอถั่วจากนายพราน
“ขอถั่วให้ชั้นกินหน่อยสิ”
นายพรานตอบกลับไปว่า
“ได้เลย ได้เลย แต่ต้องให้ขนนกแก่ชั้น เส้นหนึ่งก่อนนะ”
นกก้มลงมองที่ขนแสนสวยของตนแล้วคิดว่า ขนของตนมีออกเยอะแยะ เสียไปสักเส้นสองเส้นคงไม่เป็นไรหรอก
นกก็เลยตอบตกลง แล้วถอนขนของตนให้นายพรานไปหนึ่งเส้น
เมื่อได้รับถั่วจากนายพราน นกก็บินขึ้นไปบนต้นไม้
วันต่อๆไป เหตุการณ์ก็เป็นเช่นเดิมอีก คือ
นกก็ขอแลกถั่วจากนายพรานกับขนแสนสวยของตน วันละหนึ่งเส้น
ด้วยจำนวนขนที่น้อยลง ทำให้ความคล่องแคล่ว ความรวดเร็วในการบินของเจ้านกตัวนั้นลดลง
จนในที่สุด วันหนึ่ง... เมื่อเจ้านกบินลงมากินถั่ว นายพรานก็สามารถตะครุบจับ นกตัวนั้นไว้ได้
ในบางมุม เราสามารถเปรียบเทียบ ขนนกแต่ละเส้น ได้กับ "เวลา"
เราแลกเวลาที่มี ไปกับ บางอย่าง เกินพอดี จนกระทั่งเกิดโทษ
เมื่อครั้งที่ต้องบิน เราก็อาจไม่สามารถบิน
ดัดแปลงมาจากบทความ “อาบังจับนก” ผู้เขียน : ไม่ถูกระบุชื่อ
No comments:
Post a Comment