Saturday, November 21, 2009

What my son have taught me

ท้องอ่อนๆ
=======
เห็นคนที่ชอบกาแฟ เลิกกิน(อย่างไม่มีกำหนด)

ท้องแก่
=====
เห็นคนตื่นนอนตอนกลางคืนบ่อย เพราะขึ้นมาฉี่
หรือไม่ก็ขาเป็นเหน็บเพราะลูกทับเส้นเลือดที่ไปเลี้ยงขา
เห็นคนปวดหลัง เนื่องจากน้ำหนักบริเวณหน้าท้อง

ตอนคลอด
=======
รู้สึกถึงความกังวลเป็นห่วง ของคนใกล้ชิด
ก็ผ่าตัดใหญ่อะครับ
(มีความเสี่ยงที่อาจจะไม่ได้คุยกันอีก)
ผ่านมาได้ก็โล่งไป

หลังคลอดใหม่ๆ
===========
เห็นคนเจ็บแผลจนน้ำตาไหล เวลาเดิน หลังจากการผ่าคลอด
เห็นคนที่เคยมีความสุขกับการนอน ขยี้ตาลูกขึ้นมาทุกๆสามชั่วโมง ในช่วงกลางคืน
เพื่อปั๊มกระตุ้นให้ร่างกายผลิตน้ำนม
ความรู้สึกที่ลูกดูดแล้วไม่มีน้ำนมไหลออกมา ทำร้ายจิตใจคนเป็นแม่เหลือเกิน
เห็นคนไม่ชอบกินแกงเลียง ซดแกงเลียงทุกมื้อ(ไม่มีบ่น)
เห็นผู้หญิงที่เคยใช้ชีวิตสุขสบายคนหนึ่ง เช็ดขี้ของคนอื่นอย่างไม่มีอิดออด ด้วยความคล่องแคล่ว

โตขึ้นมาหน่อย
==========
เห็นคนทั้งไกวทั้งอุ้ม ร้องเพลงกล่อมลูกจนเจ็บคอ
(เมื่อไหร่ลูกจะเคลิ้มหลับซักที เด็กบางคนก็นอนยากจังเนอะ)

เมื่อลูกน้อยมีไข้ เป็นหวัด มีน้ำมูก
========================
เห็นคนชอบนอนห้องแอร์เย็นๆ บอกว่าอย่าเปิดแอร์ ในช่วงเดือนที่ร้อนระอุแห่งปี
เห็นคนขยี้ตาตื่นขึ้นมากลางค่ำกลางคืน
เช็ดตัวเพื่อลดไข้
เอาปากดูดน้ำมูกออกจากจมูกของลูกน้อย
เพื่อให้ลูกน้อยหลับสบาย

เพียงเพื่อหวังให้ลูกน้อยเป็นคนเก่ง ไม่แพ้ใคร
=================================
เห็นคนพูดเป็นวรรคเป็นเวรเพียงฝ่ายเดียว คล้ายคนบ้า
กับอีกฝ่ายนึง อ้อแอ้ๆ เหมือนเข้าใจ

ป้อนข้าวลูก
========
แต่ละคำ = หนึ่งเหนื่อย
รวมถึงลำไส้ที่เพิ่งหัดย่อยอาหาร
ปฏิกูลที่ออกมา
Silent but Deadly
เงียบแต่(กลิ่น)ถึงตายครับ

ลูกหัดเดิน
=======
เห็นคนปวดหลังเพราะก้มให้ลูกน้อยจูงมือขณะหัดเดิน เป็นเวลานาน

เมื่อลูกเริ่มเติบใหญ่ เพื่อให้ลูกเป็นเก่งคนดีในอนาคต
======================================
เห็นคนที่เคยทำอะไรตามใจตัวเองตัวเองมาตลอดชีวิต
เริ่มเปลี่ยนพฤติกรรม แก้ไขจุดบกพร่อง ต่างๆนานา
เพื่อเป็นแบบอย่างดีให้กับแก้วตาดวงใจ

อื่นๆอีกมากมาย บรรยายกันไม่หมดครับ

ถึงตอนนี้ แม้ลูกยังไม่ได้พูดซักคำ
แต่ก็ให้ประสพการณ์อันยิ่งใหญ่แก่เรา
ว่าแม่ประคบประหงมเราเพียงไร
เราไม่กลืนสิ่งของ จนติดคอตายตอนเด็กๆ
ตาไม่บอด หัวไม่กระทบกระเทีอนเพราะอุบัติเหตุ
ท่านเหนื่อยกับเราแค่ไหน กว่าเราจะโตมาถึงทุกวันนี้

Before: เกิดมาไม่เคยยอมใคร
After: ไม่ยอมใคร (เหมือนเดิม)
ยกเว้น 1) คุณแม่ และ 2) คุณภรรยา [ทั้งคู่ผู้ซึ่งแบกรับภาระอันยิ่งใหญ่]
แล้วก็ 3) คุณลูก
[ชี้ไปทางไหนนี่ ต้องไป ไม่งั้นร้องกรอกหูเลยนะโว้ย
เออ(ยอม)ไปก็ได้วะ]

รักแม่ขึ้นอีกเยอะครับ


คำว่า "แม่" มาพร้อมกับภาระอันยิ่งใหญ่
บางคนก็เหมาะสมเพียงคำว่า "ผู้ให้กำเนิด"

ไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตาอย่างไร
"ลูก" ก็เป็นแก้วตาดวงใจของพ่อแม่เสมอ

สิริพงษ์ พงศ์ภิญโญภาพ

1 comment: